Γνωμες

Στη σελίδα αυτή, θα δημοσιεύουμε τις απόψεις και τα σχόλια των φίλων της ποίησης του Γιάννη Ρίτσου,..

Ο Ένας απ’ τους Ήλιους μας.

Φανταστείτε το απέραντο Σύμπαν… Ωραία.
Τώρα βάλτε κάπου τον Γαλαξία μας… Απειροελάχιστος; Ναι.
Φανταστείτε τον υπέροχο Γαλαξία μας… Ωραία.
Τώρα βάλτε κάπου το Ηλιακό μας σύστημα… Απειροελάχιστο; Ναι.
Φανταστείτε το Ηλιακό μας σύστημα… Ωραία.
Τώρα βάλτε κάπου τον πλανήτη Γη… Απειροελάχιστος; Ναι.
Φανταστείτε την αγαπημένη μας Γη… Ωραία.
Τώρα βάλτε κάπου την Ελλάδα μας… Απειροελάχιστη; Ναι.
Φανταστείτε την Ελλάδα μας… Πολύ ωραία.
Τώρα βάλτε κάπου την Μονεμβάσια… Απειροελάχιστη; Ναι.
Φανταστείτε την μοναδική μας Μονεμβάσια… Πολύ ωραία.
Τώρα βάλτε κάπου εκεί, έναν ποιητή… Απειροελάχιστος; Όχι βέβαια.
Μέγιστος!,,, Παμμέγιστος!… Ο Γιάννης Ρίτσος,
ο δικός μας, ο παγκόσμιος, Ο Ένας απ’ τους Ήλιους μας!

Η ποίηση του για αιώνες θα φωτίζει τις… απειροελάχιστες στιγμές μας, φέρνοντας τα ωραία, τα μεγάλα, τα άπιαστα και τ’ αληθινά στο μπόι του Ανθρώπου.

Γαβρίλης Ιστικόπουλος (28/9/2015)

4 Comments

  1. … Δεν έκλαψα πριν, στο αφιέρωμα στο SKAI, τώρα… δεν τη γλυτώνω! Μεγάλη η συγκίνηση! Θεωρώ πολύ “ΙΕΡΗ” την γωνιά του. Σα να μιλάω μαζί του, τόσο απλά… σα να έσμιξαν τα χνάρια των χεριών μας… (Έφυγα!Καπνός! Πάω να φέρω φίλους που δεν τρέμουν τα λόγια τους!)

  3. πραγματικα χαιρομαι γιατι σημαντικοι ανθρωποι περασαν απο αυτο τον τοπο και αφησαν πραγματικα τεραστια οχι μονο πολιτιστικη κληρονομια….εχω διαβασει οτι εγραφε πανω σε μια σανιδα που στηριζε στα ποδια του….οτι παντα ειχε χρονο για ολους τους φιλους του να τους ακουσει…οποιαδηποτε στιγμη…ποσο σημαντικο ειναι να εχεις τετοιο ηθος….ειδικα σημερα…παντα νιωθω οτι ανθρωποι σαν και αυτον δεν εφυγαν ποτε…ταξιδευουν στον ηχο των κυματων….

  4. Στα 70 χρόνια του Γ. Ρίτσου
    Εγώ τον πρόφτασα παιδί μου
    το Ρίτσο
    Τον είδα, τον άκουσα,
    του μίλησα κιόλας
    Σαν να ταν χτες
    γιορτάζαμε τα 70 Του
    Τον κύταξα,
    ήταν ήσυχος,
    βέβαιος πια.
    Το βλέμα Του
    γαλήνιο
    (από τότε)
    ησύχαζε
    στο πρωινό γάλα σου
    στο χαμόγελο των ματιών σου.
    Ήταν ήσυχος,
    βέβαιος πια.
    Στην κουρασμένη όψη του
    είχαν πια καταλαγιάσει
    οι κραυγές των σκοτωμένων
    ήταν ήσυχος,
    βέβαιος πια.
    ……….”
    Γράφτηκε στα 70-χρονα του Γιάννη Ρίτσου,
    Τον θυμάμαι καθώς μου έγραφε το “αυτόγραφο” Του
    σ’ ένα βιβλίο Του (το έχω φυσικά ακόμα)
    (Λόγω ζημιάς έχει χαθεί το υπόλοιπο ποίημα)

Leave a Comment