Δεν είναι νέα για τον Ρίτσο η σύντομη φόρμα, ούτε η λέξη που γεννά ξανά και ξανά τα πράγματα και τον άνθρωπο, με σάρκα και οστά, δύναμη κι αδυναμίες, μέσα στον κόσμο –με το ασύνδετο που διαμορφώνει εικόνα και την εικόνα που μένει ανοιχτή όσο κι αν την ορίζουν σύμβολα επαναλαμβανόμενα…
Click εδώ για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο της Τιτίκας Δημητρούλια