ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΑΜΑΝΑΤΙΔΗΣ ΟΑΜ
Στην εισαγωγή του βιβλίου του ο Χ. Φίφης αναφέρει πως ο Γιάννης Ρίτσος (Μονεμβασιά 1909 – Αθήνα 1990) είναι ένας από τους πολυγραφότατους Έλληνες ποιητές. Στις 6.000 περίπου σελίδες του ποιητικού του έργου χρησιμοποίησε τη λυρική, την επική και τη δραματική τεχνική, στο πρώτο, στο δεύτερο και στο τρίτο πρόσωπο, και τον δραματικό μονόλογο σε ποιήματα όπως ο “Επιτάφιος”, ο “Αποχαιρετισμός” ή η “Σονάτα του Σεληνόφωτος” και στα άλλα ποιήματα της “Τέταρτης Διάστασης”, τη διαλογικότητα των επικών σκηνών, όπως και στα ποιήματα “Γειτονιές του Κόσμου”, ή τη διαλογικότητα των χορικών, όπως στα ποιήματα “Οι Γερόντισσες”, η “Θάλασσα”, το “Χορικό των Σφουγγαράδων” ή “Ο Αφανισμός της Μήλου”.
(…) Ο Γιάννης Ρίτσος είναι ο αριστοτέχνης του μακρού, και του σύντομου, επιγραμματικού ποιήματος. Μέσα από το ογκώδες έργο του προβάλλουν διαρκώς τα ζωτικά ερωτήματα της ποίησης, του τοπίου, της παράδοσης, της ιδεολογίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της ύπαρξης του ανθρώπου, του νοήματος της ζωής, της φθοράς και του θανάτου.
Πηγή: Το βιβλίο του Χρήστου Φίφη για την ποίηση του Γιάννη Ρίτσου – Neos Kosmos
