Η νοσηλεία του Γιάννη Ρίτσου στο σανατόριο του «Σωτηρία»: Το πιάνο και η γνωριμία του με τη Μαρία Πολυδούρη
Το βιβλίο του Χρήστου Φίφη για την ποίηση του Γιάννη Ρίτσου – Neos Kosmos
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΑΜΑΝΑΤΙΔΗΣ ΟΑΜ
Στην εισαγωγή του βιβλίου του ο Χ. Φίφης αναφέρει πως ο Γιάννης Ρίτσος (Μονεμβασιά 1909 – Αθήνα 1990) είναι ένας από τους πολυγραφότατους Έλληνες ποιητές. Στις 6.000 περίπου σελίδες του ποιητικού του έργου χρησιμοποίησε τη λυρική, την επική και τη δραματική τεχνική, στο πρώτο, στο δεύτερο και στο τρίτο πρόσωπο, και τον δραματικό μονόλογο σε ποιήματα όπως ο “Επιτάφιος”, ο “Αποχαιρετισμός” ή η “Σονάτα του Σεληνόφωτος” και στα άλλα ποιήματα της “Τέταρτης Διάστασης”, τη διαλογικότητα των επικών σκηνών, όπως και στα ποιήματα “Γειτονιές του Κόσμου”, ή τη διαλογικότητα των χορικών, όπως στα ποιήματα “Οι Γερόντισσες”, η “Θάλασσα”, το “Χορικό των Σφουγγαράδων” ή “Ο Αφανισμός της Μήλου”.
(…) Ο Γιάννης Ρίτσος είναι ο αριστοτέχνης του μακρού, και του σύντομου, επιγραμματικού ποιήματος. Μέσα από το ογκώδες έργο του προβάλλουν διαρκώς τα ζωτικά ερωτήματα της ποίησης, του τοπίου, της παράδοσης, της ιδεολογίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της ύπαρξης του ανθρώπου, του νοήματος της ζωής, της φθοράς και του θανάτου.
Πηγή: Το βιβλίο του Χρήστου Φίφη για την ποίηση του Γιάννη Ρίτσου – Neos Kosmos
Δέσποινα Παπαστάθη “Εκεί που Σμίγουν η Μέρα και η Νύχτα…” – Ο μύθος στην ποίηση του Γιάννη Ρίτσου
Στην ποίηση του Γιάννη Ρίτσου η εκμετάλλευση του αρχαίου μύθου ανοίγει ποικίλες προοπτικές και ικανοποιεί ανάγκες και αναζητήσεις του ποιητή. Ο μύθος προσφέρει στον Ρίτσο την απεριόριστη δυνατότητα της ελεύθερης έκφρασης των συναισθημάτων, των μύχιων σκέψεών του, καθώς και των προβληματισμών του για την ιστορική πραγματικότητα. Συνάμα ο ποιητής βρίσκει διέξοδο στα προσωπικά, οικογενειακά αδιέξοδα, στις τραγικές στιγμές της καθημερινότητάς του. Ατομική και συλλογική μνήμη ορίζουν την οικειοποίηση του αρχαίου μύθου από τον Ρίτσο, ο οποίος στέκεται κριτικά απέναντι στη θεσμική μνήμη και στις επιταγές της. Ο οίκος των Ατρειδών γίνεται το κατάλληλο όχημα για μια διαρκή ανακύκληση των συναισθημάτων του ποιητή, μιας και τα φαντάσματα της παιδικής ηλικίας ή της ιστορίας ποτέ δεν τον εγκαταλείπουν. Πόλεμοι, θυσίες, θάνατοι, πάθη, αρρώστιες, βάσανα και πάλι βάσανα, αλλά και φως, ένα φως ανεξήγητο, έντονο, διακρίνουν τη μυθική ζωή των Ατρειδών και των Ρίτσων, που συναντιούνται «εκεί που σμίγουν η μέρα και η νύχτα…»
Ένα σενάριο του Άρη Αλεξάνδρου για θεατρικό έργο του Γιάννη Ρίτσου
Τι είναι το θεατρικό του Ρίτσου: Τίποτε παραπάνω από μια νεανική ιστορία του 1943 μεταφερμένη στη δεκαετία του 1960. Η Μάρθα είναι το 1943 μόλις δεκαεπτά χρόνων και πρόθυμη να αντικρίσει με όλη τη λάμψη της ηλικίας της τον κόσμο. Στο θεατρικό της παρόν, όμως, η Μάρθα μοιάζει να έχει χάσει, αλλά και να έχει αρνηθεί, τα πάντα. Η ελπίδα που χαράζει στην κουρασμένη ζωή της με τον Βλάση, έναν αθεράπευτο ταξιδιώτη, έναν περαστικό που δεν εννοεί να ριζώσει πουθενά, σβήνει πολύ γρήγορα, ξέροντας πως μολονότι η ίδια θα τον περιμένει για πάντα, προοπτική επιστροφής δεν υπάρχει. Έτσι, πνίγεται στο σιντριβάνι της μικρής πόλης στην οποία περιπλανιέται, διεκδικώντας πένθιμα την ανεξαρτησία και την ελευθερία που στερήθηκε στα νιάτα της.
(Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο ΕΔΩ)
Μονεμβασιά: Προχωρούν οι εργασίες για τη δημιουργία Μουσείου «Γιάννη Ρίτσου»
Εξελίσσονται οι προπαρασκευαστικές εργασίες για το έργο της δημιουργίας Δημοτικού Μουσείου «Γιάννη Ρίτσου», μέσω της αξιοποίησης της οικίας όπου έζησε και μεγαλούργησε ο σπουδαίος Λάκωνας ποιητής εντός της καστροπολιτείας της Μονεμβασιάς.
Στόχος ο μελλούμενος πολιτιστικός χώρος να καταστεί ένα σημείο αναφοράς για τους επισκέπτες στο μεσαιωνικό μνημείο, λαμβάνοντας την «αύρα» του εμβληματικού ονόματος και της παρακαταθήκης τού «ποιητή της Ρωμιοσύνης», ο οποίος ήταν υποψήφιος για βραβείο Νόμπελ το 1971.
«Επιτάφιος» του Γιάννη Ρίτσου – Αφιέρωμα στον Μίκη Θεοδωράκη
Μια συνάντηση – σταθμός για τον ελληνικό πολιτισμό: Ο «Επιτάφιος» του Γιάννη Ρίτσου μελοποιημένος από τον Μίκη Θεοδωράκη. Δύο καταξιωμένοι καλλιτέχνες του χώρου του θεάτρου και της μουσικής, η ηθοποιός Πέμη Ζούνη και ο κιθαριστής Ιάκωβος Κολανιάν συμπράττουν αυτό το καλοκαίρι στη μουσικο-ποιητική βραδιά προς τιμήν του Μίκη Θεοδωράκη, του Έλληνα συνθέτη με τη μεγαλύτερη απήχηση στο ελληνικό -και όχι μόνο- κοινό.
(Δείτε ΕΔΩ ολόκληρο το άρθρο)
Ο Ρίτσος μέσα από το φακό του Ρενέ Βενού
Οι φίλοι μας, φίλοι της Λήμνου, του Ρίτσου και της Παλλημνιακής Μητρόπολης, (όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Χρίστος Κακαρνιάς στην σελίδα των Φίλων της Παλιάς Μητρόπολης), Μαρί και Ρενέ από το Μονπελιέ της Γαλλίας, στο πρόσφατο ταξίδι τους, τον περασμένο Μάη, στη Λήμνο, μας πρόσφεραν για να εκθέσουμε, την ημέρα της παρουσίασης του βιβλίου «Παλλημνιακό Σχολικό […]
Τα εικαστικά του Ρίτσου στην εξορία – Οι πέτρες που έφερε το 1968 στη Σάμο: Η Έρη Ρίτσου μιλά στο Reader.gr
Τα εικαστικά του Γιάννη Ρίτσου «καλλιεργήθηκαν» στις απάνθρωπες συνθήκες της εξορίας στα ξερονήσια.
